Łazy - nadmorska miejscowość wczasowa, położona w gminie Sianów, 7 km na wschód od Mielna i ok. 20 km od Koszalina, na wschodnim skraju jeziora Jamno i w pobliżu jeziora Bukowo.
Z badań archeologicznych wynika, że już około 4000 lat temu w Łazach istniała osada ludzka. Znaleziono tam siekierki kamienne i narzędzia z rogu.
Pierwsza wzmianka o Łazach w źródłach pisanych pochodzi z 1278 roku. Istniała tu niewielka przystań rybacka i karczma, której dochody należały do klasztoru Cystersek w Koszalinie. W starszym o dziesięć lat dokumencie mówi się o przystani nad jeziorem Bukowo, należącej do Łaz.
Nazwa wsi pochodzi od pojęcia „łaz” – co w języku pomorskim oznaczało wykarczowane lub wypalone tereny leśne, przeznaczone pod uprawę.
W średniowieczu Łazy miały duże znaczenie z uwagi na bliskość kanału łączącego jezioro Jamno z morzem. Stanowił on wówczas granicę między posiadłościami biskupstwa kamieńskiego a księstwem sławneńsko-słupskim. Po obu stronach kanału znajdowały się komory celne. Po wielkim sztormie na Bałtyku w 1690 roku Łazy podupadły. Morze przerwało wydmy i zasypało piskiem kanał, tworząc nowy bliżej Mielna – pomiędzy Unieściem a Czajczami.
W 1807 roku przez Łazy przemaszerował pułk Legionów Dąbrowskiego pod dowództwem pułkownika - księcia Antoniego Sułkowskiego, kierując się na Kołobrzeg, gdzie brał udział w oblężeniu miasta.
Przez długie lata Łazy były niewielką wioską rybacką. W okresie międzywojennym zaczeli przyjeżdżać tutaj letnicy.
Intensywny rozwój budownictwa rekreacyjnego jest datowany dopiero od 1959 roku. Wówczas powstało wiele ośrodków wczasowych – głównie zakładowych.
Letniskowy rozwój Łaz owocował również w różnego rodzaju wydarzenia o charakterze kulturalnym. Jednym z istotniejszych był zorganizowany w 1967 roku przez wybitnego reżysera i scenografa Tadeusza Kantora – "Panoramiczny Heppening Morski". Odbył się on 23 sierpnia 1967 roku na plaży w Łazach i składał się z czterech części, odpowiednio zatytułowanych: ""Koncert morski", "Tratwa meduzy", "Barbujaż erotyczny" i "Kultura agrarna na piasku". Zorganizowany został w ramach V Pleneru Koszalińskiego. W przedstawieniu trwającym 2 godziny udział wzięło 1600 osób. Zdjęcia można obejrzeć na stronie poświęconej ich autorowi - Eustachemu Kossakowskiemu, klikajac TUTAJ.
Do początku lat dziewięćdziesiątych XX w. w Łazach funkcjonowało już kilkadziesiąt ośrodków wypoczynkowych.
Obecnie widoczne jest duże ożywienie budownictwa rekreacyjnego w Łazach. Większość zakładowych ośrodków zmieniła właściciela. Nowi właściciele inwestują środki finansowe w remonty, przebudowę, rozbudowę i podniesienie standardu istniejących obiektów oraz budują nowe.
Dzięki środkom finansowym pozyskiwanym w ramach projektów unijnych w istotny sposób poprawiono istniejącą infrastrukturę. Przebudowano drogi, wybudowano ścieżki rowerowe, chodniki. Wybudowano kanalizację, wał powodziowy wzdłuż linii brzegowej Jamna w stronę kanału, przebudowano i zabezpieczono Kanał Jamneński. W Łazach powstało nowe, główne wejście na plażę z podjazdem dla niepełnosprawnych i wózków dziecięcych.
W Łazach jest piękna, piaszczysta plaża, doskonały mikroklimat, a przede wszystkim spokój, który tak bardzo potrzebny jest do wypoczynku. Do Łaz przyjeżdżają rodziny z dziećmi aby w pełni skorzystać z pięknych plaż, aktywnego wypoczynku (rowery, spacery, ścieżki zdrowia) oraz skorzystać z wycieczek po ciekawej okolicy.
Kierując się drogą z Mielna na wschód dojedziemy do Łaz a dalej przez Suchą Koszalińską w stronę Darłowa lub Koszalina.
W Łazach kończy się droga prowadząca wzdłuż morza i dalej na wschód nie można już jechać samochodem. Trzeba pojechać przez Suchą Koszalińską, a dalej w stronę Dąbek. Można natomiast pokonać ten odcinek wzdłuż morza pieszo lub rowerem, kierując się do Dąbek przez Dąbkowice i kanał łączący jezioro Bukowo z morzem. Pobliskie lasy objęte są ochroną przyrodniczą w ramach utworzonego obszaru Natura 2000.
Na mierzei, za Unieściem w stronę Łaz zaczynają się lasy sosnowe, ocalałe dzięki temu, że tereny te przez wiele lat należały do wojska. Dalej mija się Kanał Jamneński otoczony podmokłymi łąkami i rozległe jezioro Jamno. Kanał Jamneński i jezioro Jamno to istny raj dla wędkarzy. Przez kanał prowadzi mostek drogowy położony w odległości około 200 m. od brzegu morza. Ciekawostką jest to, że w niektórych okresach zasypywany jest przez materiał przemieszczany przez fale i prądy morskie. Wówczas można pokonać go „suchą stopą”.
Innymi atrakcjami są:
Specyfiką terenów wypoczynkowych Łaz i okolic są trzy strefy różniące się między sobą walorami rekreacyjnymi:
Bałtyk
Dno Bałtyku – w okolicach Mielna i Łaz kilkudziesięciometrowa strefa od brzegu ma głębokość do 3 metrów. Jest to jednak pas o wyjątkowo zmiennej głębokości. Widać to wyraźnie z brzegu podczas intensywnego falowania, gdyż masy wodne fal zawierają w sobie ogromne ilości osadów dna. Jest to efekt rozmywania dna przez fale.
W odległości około 400 metrów od brzegu głębokość morza wynosi 6 metrów. Natomiast w odległości około 800 metrów od brzegu – 10 metrów. Dalej dno morskie opada łagodniej, a głębokość 12 metrów występuje w odległości 1,7 do 2,3 km od brzegu.
Prądy i fale morskie - prądy występujące w strefie brzegowej morza związane są ściśle z wiatrami, które powodują falowanie jego powierzchni. Podczas tego falowania powstają dwa rodzaje prądów: skierowane wzdłuż brzegu oraz prostopadłe do brzegu. Prądy te mają małe prędkości (zazwyczaj poniżej 1 m/sek.). Rezultatem oddziaływania tych prądów jest przemieszczanie osadów wzdłuż brzegu oraz intensywne i głębokie erodowanie dna w postaci rynien.
Temperatura i zasolenie - średnia roczna temperatura wody w morzu wynosi około 9 st. C. Najniższa temperatura wody przypada na miesiące: luty, styczeń i marzec. Najwyższa przypada na: lipiec, sierpień i wrzesień. Średnia wartość zasolenia Bałtyku w okolicach Łaz wynosi około 0,74 %. Jest to około pięć razy mniej niż wynosi zasolenie wód oceanicznych.
Nieregularnym jest zjawisko zlodzenia morza zimą. Bałtyk w okolicach Łaz i Mielna charakteryzuje się raczej krótkim okresem zlodzenia. W okresie surowych zim zlodzenie sięga kilku kilometrów w stronę otwartego morza.
Jezioro Jamno
Zlewnia jeziora mieści się w granicach hydrograficznych Przymorza. Jej powierzchnia wynosi około 503 km kw. Największymi rzekami zlewni Jamna są: Unieść, Dzierżęcinka i Strzeżenia.
Jamno jest jeziorem przymorskim, które powstało w wyniku zamknięcia zatoki morskiej przez mierzeję. Obecnie Jamno oddziela od Bałtyku mierzeja o szerokości 350 do 700 m. Na powierzchni mierzei występują piaski plażowe, wydmowe oraz aluwia. Maksymalna wysokość wydm dochodzi do 8,4 m n.p.m. Wydmy są porośnięte roślinnością i stanowią swego rodzaju osłonę przed wiatrami.
Dno pierwotne jeziora pokryte jest osadami. Powierzchnia jeziora Jamno wynosi 2231,5 ha. Jest zatem ósmym jeziorem w Polsce pod względem wielkości powierzchni lustra wody. Przy średnim poziomie wody znajdującym się jedynie na wysokości 0,1 m n.p.m. i przy głębokości maksymalnej 3,9 m., dno jeziora stanowi kryptodepresję, tzn. leży maksymalnie 3,8 m poniżej poziomu morza. Długość linii brzegowej Jamna wynosi 28,3 km.
Jamno jest wyjątkowo płytkim jeziorem i przez to pozbawione jest uwarstwienia termicznego, które charakterystyczne jest dla jezior głębokich. Średnia temperatura roczna wód Jamna wynosi około 9 st. C. Zaobserwowana absolutna wartość stanu maksymalnego wody wynosiła 640 cm zaś minimalna 462 cm. Zatem amplituda wynosi aż 178 cm. Jest to wartość wyjątkowo duża i spośród ponad 100 jezior w Polsce, na których prowadzone są obserwacje, Jamno zajmuje czwartą pozycję.
W 2018 roku plaża w Łazach została uhonorowana Błękitną Flagą. Jest to symbol programu organizacji pozarządowej - Fundacji na rzecz Edukacji Ekologicznej z siedzibą w Danii, który świadczy o spełnieniu dyrektywy Rady Europejskiej dotyczącej jakości wody w kąpielisku.